/p. 495/ nullum ibi solatium, nullam redemptionem
inveniet. Alex. – O utinam in adolescentiae
limine has rationes excepissem! I. C. Alex. – Praeterita
mala ne cogites, futura ne cures, praesentia
fugias. Alex. – Ah! Ah! I. C. – Liberaliter suspiras? Alex. –
Illius versiculi recordor:
Perduto è tutto il tempo
Che in amar non si spende.
I. C. – Eia! quoniam inclinato iam die ad vesperum
perducta est disputatio, (cuius singula verba
divino Romanae Ecclesiae oraculo, infallibilis
cuius interpres a Spiritu Sancto modo constitutus
est Paulus V, serenissimae Burghesiae
familiae soboles, subiecta esse volumus, ita ut
pro non dictis habeantur, si quae forsitan sunt –
quod vix crediderim – quae illius placitis ad amussim
non consentiant) laxemus paulisper animos
et a severitate ad hilaritatem risumque
traducamus. Heus, pueri, lusorias tabellas huc
afferte. Sed quid laetus obmurmuras? Tars. –
Ovidij[6] versus canebam:
Parva sit ut ternis instructa tabella lapillis
In qua vicisse est continuasse suos.
Alex. – O faustum et felicem hunc diem!
Tars. – Plaudamus igitur. Alex. – Plaudite.
Finis.
